ynka wyczyszczona, a treść maila przepadła. Telefon do jednostki: „poszukuję kapitana od was, nie pamiętam nazwiska..., takie dziwne...”. Otrzymuję potencjalny kontakt i dzwonię. Kilka tygodni później przekazuję klucze do sztabowni „tu jest klucz, tam siodła, tu mundury” - Otrzymuję pytanie czy nie boję się dać komuś obcemu klucze. Odpowiedź jest oczywista: „..a komu mam ufać jak nie oficerowi Wojska Polskiego”. Mija kolejnych kilka tygodni w których z powodzeniem pracujemy. Dla KP to szczególny czas, bo w planach pierwsze manewry kawalerii. Mając w Sztabie Miszkę, Wojtka a w kolejnych latach Jacka i Marka manewry i KP kończyły się zawsze sukcesem.
W 2010 roku kpt. Brykner 90. Rocznicę bitwy pod Komarowem obchodzi w Polskim Kontyngencie Wojskowym poza Granicami Kraju. Po dwuletniej przerwie dołącza z powrotem do zespołu. W 2016 roku powstaje plan ćwiczeń z Wojskiem Polskim w ramach manewrów kawalerii. W kolejnym roku jako major służbę pełni w 2LBOT budując 25blp w Zamościu. W ramach Sztabu Komarowskiej Potrzeby Wojtek otrzymuje zadanie koordynowania współpracy z WOT w ramach ćwiczeń we współdziałaniu z WP. Mimo początkowo sceptycznego podejścia angażuje się w koncepcję – eksperyment użycia konia w szczególnych warunkach bojowych. Efektem tego są ćwiczenia HUZAR oraz pilotażowy program wykorzystania koni w WOT. W 2019 roku otrzymuje awans na podpułkownika zostając dowódcą 25 batalionu lekkiej piechoty w Zamościu...”
„...Wojtek jest ważnym trybem naszego mechanizmu. Kocha kawalerię i jest jej wierny tak jak i Komarowskiej Potrzebie. Czasem mamy inne zdanie ale efekt jest zawsze ten sam … pokonujemy kolejne przeszkody ku chwale kawalerii. Traktuję Wojtka nie tylko jako współpracownika ale jak brata, z którym przeszliśmy wiele i jeszcze nie jedno wyzwanie przed nami… Wspaniałe jest również to, że w Komarowskiej Potrzebie bierze udział jego żona Agata oraz ich dzieci Emilia i Jakub...”